دكتر فرزاد جهان‌بين

علی(ع) در نامه ای که که به اشعث ، فرماندار آذربایجان دارند می فرمایند که حکومت و قدرت نه بسان طعمه ای است که تا فرصت هست باید آن را درید و توشه ای برای خود برداشت بلکه امانتی است که فرد در قبال آن امانت مسئولیتی سترگ بر عهده دارد و فرصتی است برای خدمتگزاری.به نظرم این مدل می تواند مدلی جامع برای تعامل با مسئولیتها  و تحلیل موفقیتها و شکستها در ارتباط با اهداف و آرمانها باشد.اینکه رویکرد و راهبرد فرد از پذیرش مسئولیت توشه برداشتن برای خود و تامین آتیه مالی و علمی و جایگاههی خود باشد و یااینکه آن را فرصتی برای برداشتن بارها از روی دوش ملت و نظام و از بین بردن مشکلات و ایجاد بسترهای شکوفایی بداند بسیار تعیین کننده است.این دو رویکرد نوع تعامل با اختیارات، امکانات و … در دسترس را تعیین خواهد کرد.فردی با رویکرد اول تمام وجهه همتش آن خواهد بود که چه کند و چه برنامه ریزی صورت دهد و مسائل را چگونه شکل دهد و چه بگوید تا خود بماند و یا اینکه بعد از رفتن جایگاه بالاتر و مناسب تری را در اختیار بگیرد و براین اساس عمده وقت و توان او صرف همین مساله خواهد شد.اما در مقابل فردی با رویکرد دوم، تمام آبرو، وقت و توان و امکاناتش را در اختیار مصالح عمومی قرار خواهد داد و نه دیگران پلی برای عبور او و نردبانی برای بالارفتنش بلکه خود را هزینه مصالح عمومی خواهد کرد و هیچگاه در مورد مصالح نظام و جامعه معامله نخواهد کرد.